Dni Hoborskiego - Święto Nauk Ścisłych w AGH

Urodził się 1 kwietnia 1879r. w Tarnowie w rodzinie Antoniego i Marii z Mihldorfów. Szkołę średnią ukończył w 1897r. w Tarnowie, następnie studiował matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Po ukończeniu studiów, od 1901r. przez 18 lat pracował jako nauczyciel w szkołach średnich, m.in. w Krakowie, Tarnowie i Nowym Sączu. W 1908r. uzyskał stopień doktora filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim u prof. S. Zaremby na podstawie rozprawy O całkowaniu równania różniczkowego v_t = v_xx + v_yy ("Prace Matematyczno-Fizyczne", t.20, 1909). W latach 1908 - 1910 przebywał na studiach za granicą. W 1909r. uzyskał na Sorbonie w Paryżu licencjat z nauk ścisłych w zakresie matematyki. W latach 1909 - 1910 studiował w Getyndze, gdzie zajmował się rachunkiem wariacyjnym i słuchał wykładów Kleina i Hilberta. Studia zagraniczne Hoborski odbył dzięki stypendium z fundacji AU Osławskiego. Po powrocie z zagranicy uczył w V gimnazjum w Krakowie. W 1911r. objął wykłady zlecone na Uniwersytecie Jagiellońskim. W tym samym roku habilitował się tamże na podstawie rozprawy O pewnym zastosowaniu zasady najmniejszej wartości ("Rozprawy AU, Wydział Matematyczno-Przyrodniczy", seria A, t.52). W 1919r. został profesorem zwyczajnym w tworzonej w Krakowie Akademii Górniczej. Był jej głównym organizatorem i pierwszym rektorem. Od 1919r. był także dziekanem Wydziału Górniczego. W 1921r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1925r. został poproszony o objęcie Katedry Matematyki na tym uniwersytecie. Hoborski odmówił i pozostał w Akademii Górniczej, niemniej jednak wykładał również na Uniwersytecie Jagiellońskim, głównie geometrię różniczkową. Opublikował 66 prac naukowych w tym siedem skryptów i siedem podręczników, wśród nich Matematykę wyższą (1923,cz.1; 1928,cz.2). Niedokończony z powodu śmierci skrypt Teoria powierzchni zawiera pierwszy w języku polskim wykład rachunku tensorowego. Napisał podręcznik Teoria krzywych (1933), w którym konsekwentnie stosował metodę wektorową, co było nowością w literaturze matematycznej. Zorganizował szkołę geometryczną i uczestniczył w tworzeniu w 1919r. Towarzystwa Matematycznego w Krakowie (później PTM). W listopadzie 1939r. wraz z innymi profesorami krakowskimi został uwięziony przez gestapo i przewieziony do Wrocławia, a następnie do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, tam zmarł 9 lutego 1940r.